เสือขาว : หัวหน้าจอมโจรผู้เคยปิดตลาดปล้น
เสือขาว หรือจำเนียร ศรีม่วง เป็นน้องเขยของเสือแกะ มีชุมโจรอยู่ที่ตำบลไผ่หลิว อำเภอบ้านหมอ จังหวัดสระบุรี มีชีวิจอยู่กับการเสี่ยงภัยจนกลายเป็นเสือขาวชื่อสะท้านแผ่นดินผู้สร้างประวัติศาสตร์สะท้านขวัญไปทั่ว
เสือขาวเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการสักน้ำมันงาพรหมจารีย์จากหลวงพ่อโป้ วัดนิรนาม พร้อมทั้งได้ร่ำเรียนวิชาคงกระพันชาตรี กำบังตัวชั่วลมหายใจจนช่ำชองเจนจบ ทั้งมีความตั้งจิตมั่นไม่หวั่นไหวพร้อมทั้งมีสติปัญญาแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ทันท่วงที จึงเกิดความเข้มขลัง หลุดรอดจากการปราบปรามอย่างหนักหน่วงจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้ง จนกระทั่งทีเสียงเล่าลือกันว่า เสือขาวหายตัวได้
หลวงพ่อโป้ วัดนิรนามได้เทศน์สั่งสอนให้เลิกอาชีพโดยเด็ดขาด อย่าทำความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านเลย ให้ประกอบอาชีพสุจริตเลี้ยงชีวิต จากนั้นเสือขาวรู้สึกสำนึกต่อบาปได้เข้ามอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ และติดคุกที่เรือนจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ติดคุกได้ไม่นานก็รู้สึกว่าทนไม่ไหว ทรมานทั้งกาย และใจ เหมือนเสือติดจั่นที่สำนึกบาปได้นั้นก็เพียงสำนึกได้เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง จึงวางแผนแหกคุกออกมาได้เป็นผลสำเร็จ
ครั้งหนึ่งเสือขาวได้พาพวกเข้าปล้นชาวบ้าน เสือขาวพลาดท่าถูกยิงเข้าที่ท้องน้อยถึงกับทรุดฮวบ ปรากฏว่าไม่เข้า ปวดๆ แสบๆ เท่านั้น ส่วนลูกสมุนอาการสาหัส เสือขาวได้ล่าถอยออกมา ต่อมาลูกสมุนคนนั้นได้เสียชีวิตระหว่างทาง สำหรับเสือขาวยังมีชีวิตอยู่รอด
เสือขาวเป็นหนึ่งในหัวหน้าจอมโจร 17 คน ปิดตลาดท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อปล้นในเวลากลางวันแสกๆ แบบปิดประตูตีแมว ถ้าสมัยนี้คงไม่โจรที่ไหนกล้าทำ เสือขาวเป็นโจรที่มีค่าตัวในการจับสูงที่สุดในสมัยนั้น ถึง 20,000 บาท (เมื่อปี 2537)
เสือขาวผู้เดียวในโจร 17 คน ที่สามารถหลบหนีและรอดชีวิตจากเจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งตามปราบปรามไล่ล่าอย่าหนักหน่วงไปได้ แต่ใช้ชีวิต หลบๆซ่อนๆ อยู่ไม่นาน เกิดการท้อแท้และเบื่อหน่ายที่จะหลบหนี จึงเดินทางไปหาลุงหลิบ ลือดารา ที่ตำบลคงตะงาว อำเภอดอนพุด จังหวัดสระบุรี ปรึกษาว่าจะขอมอบตัวและขอยืม “ตะกรุดภุชงค์เบญจฤทธิ์” เครื่องรางของขลังของลุงหลิบไปด้วยไว้ป้องกันภัยระหว่างทาง ลุงหลิบก็ได้มอบไปให้ เสือขาวนำตะกรุดภุชงค์เบญจฤทธิ์ ไปใช้อย่างสมบุกสมบันประมาณเกือบปีจึงนำมาคืนลุงหลิบ ในลักษณะที่เป็นตะกรุดหัวขาดหายไป
เสือขาวซึ่งรอดจากการปราบปรามอย่างหนักจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้ง ก็หลุดรอดฝ่าวงล้อมออกมาได้ราวปาฏิหาริย์ จนถึงทุกวันนี้ข่าวของเสือขาวก็สาบสูญ ไม่แน่ชัดว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่.
หลวง พ่อโป้ วัดนิรนาม ในหมู่เสือนั้น แท้ที่จริงแล้วท่านคือ พระเดชพระคุณเจ้า หลวงพ่อเฮ็น สิริวังโส วัดดอนทอง ตำบลตะงาว อำเภอดอนพุด จังหวัดสระบุรีนั่นเอง.
เสือขาวเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการสักน้ำมันงาพรหมจารีย์จากหลวงพ่อโป้ วัดนิรนาม พร้อมทั้งได้ร่ำเรียนวิชาคงกระพันชาตรี กำบังตัวชั่วลมหายใจจนช่ำชองเจนจบ ทั้งมีความตั้งจิตมั่นไม่หวั่นไหวพร้อมทั้งมีสติปัญญาแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ทันท่วงที จึงเกิดความเข้มขลัง หลุดรอดจากการปราบปรามอย่างหนักหน่วงจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้ง จนกระทั่งทีเสียงเล่าลือกันว่า เสือขาวหายตัวได้
หลวงพ่อโป้ วัดนิรนามได้เทศน์สั่งสอนให้เลิกอาชีพโดยเด็ดขาด อย่าทำความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านเลย ให้ประกอบอาชีพสุจริตเลี้ยงชีวิต จากนั้นเสือขาวรู้สึกสำนึกต่อบาปได้เข้ามอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ และติดคุกที่เรือนจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ติดคุกได้ไม่นานก็รู้สึกว่าทนไม่ไหว ทรมานทั้งกาย และใจ เหมือนเสือติดจั่นที่สำนึกบาปได้นั้นก็เพียงสำนึกได้เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง จึงวางแผนแหกคุกออกมาได้เป็นผลสำเร็จ
ครั้งหนึ่งเสือขาวได้พาพวกเข้าปล้นชาวบ้าน เสือขาวพลาดท่าถูกยิงเข้าที่ท้องน้อยถึงกับทรุดฮวบ ปรากฏว่าไม่เข้า ปวดๆ แสบๆ เท่านั้น ส่วนลูกสมุนอาการสาหัส เสือขาวได้ล่าถอยออกมา ต่อมาลูกสมุนคนนั้นได้เสียชีวิตระหว่างทาง สำหรับเสือขาวยังมีชีวิตอยู่รอด
เสือขาวเป็นหนึ่งในหัวหน้าจอมโจร 17 คน ปิดตลาดท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อปล้นในเวลากลางวันแสกๆ แบบปิดประตูตีแมว ถ้าสมัยนี้คงไม่โจรที่ไหนกล้าทำ เสือขาวเป็นโจรที่มีค่าตัวในการจับสูงที่สุดในสมัยนั้น ถึง 20,000 บาท (เมื่อปี 2537)
เสือขาวผู้เดียวในโจร 17 คน ที่สามารถหลบหนีและรอดชีวิตจากเจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งตามปราบปรามไล่ล่าอย่าหนักหน่วงไปได้ แต่ใช้ชีวิต หลบๆซ่อนๆ อยู่ไม่นาน เกิดการท้อแท้และเบื่อหน่ายที่จะหลบหนี จึงเดินทางไปหาลุงหลิบ ลือดารา ที่ตำบลคงตะงาว อำเภอดอนพุด จังหวัดสระบุรี ปรึกษาว่าจะขอมอบตัวและขอยืม “ตะกรุดภุชงค์เบญจฤทธิ์” เครื่องรางของขลังของลุงหลิบไปด้วยไว้ป้องกันภัยระหว่างทาง ลุงหลิบก็ได้มอบไปให้ เสือขาวนำตะกรุดภุชงค์เบญจฤทธิ์ ไปใช้อย่างสมบุกสมบันประมาณเกือบปีจึงนำมาคืนลุงหลิบ ในลักษณะที่เป็นตะกรุดหัวขาดหายไป
เสือขาวซึ่งรอดจากการปราบปรามอย่างหนักจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้ง ก็หลุดรอดฝ่าวงล้อมออกมาได้ราวปาฏิหาริย์ จนถึงทุกวันนี้ข่าวของเสือขาวก็สาบสูญ ไม่แน่ชัดว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่.
หลวง พ่อโป้ วัดนิรนาม ในหมู่เสือนั้น แท้ที่จริงแล้วท่านคือ พระเดชพระคุณเจ้า หลวงพ่อเฮ็น สิริวังโส วัดดอนทอง ตำบลตะงาว อำเภอดอนพุด จังหวัดสระบุรีนั่นเอง.
หลวงพ่อเฮ็น ได้บอกกับลูกศิษย์ลูกหาอยู่เสมอก่อนสักให้ผู้ใด ผู้นั้นต้องรักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัด และหากภายหลังผู้ใดได้ผิดคำมั่นแล้ว ผู้ใดที่นำไปใช้ในการที่ผิด ผู้นั้นก็ต้องได้รับผลกรรมในสิ่งที่ไม่ดีกลับมาสู่ตัวเองอย่างแน่นอน ดังเรื่องที่ท่านได้อ่านจบไปแล้วนั้น ก็เป็นเพราะผลกรรมที่เขาได้กระทำขึ้นมาเอง
หลวงปู่หล้าเผชิญหน้าเสือขาวขุนโจรชื่อดัง
หลวงปู่หล้าเผชิญหน้าเสือขาวขุนโจรชื่อดัง
วันหนึ่งเสือสนิทลูกน้องเสือขาวจะเข้าปล้นบ้านนายโสภา ผาสี
ซึ่งมีฐานะดีกว่าใครในหมู่บ้านวังโพรงเข้ และเป็นธรรมเนียมของโจรสมัยเก่า
จะเข้าปล้นบ้านใครจะต้องปักป้ายบอกก่อน เมื่อเห็นป้ายประกาศปล้นชาวบ้านต่างพากันตกใจอกสั่นขวัญหาย
โดยเฉพาะรายโสภาผู้ที่จะถูกปล้น จะหนีก็ตาย สู้ก็ตายต้องยอมอย่างเดียวจึงพอจะมีทางรอด
นายโสภาจึงเตรียมเงินส่วนหนึ่งไว้ให้โจร ส่วนหนึ่งก็ขุดฝังดินไว้ ขณะที่รอเวลาโจรจะเข้าปล้น
ด้วยความหวาดกลัวนายโสภาจึงมานิมนต์หลวงปู่ให้ไปอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อน หลวงปู่ก็ไปตามคำนิมนต์
พอพลบค่ำหลวงปู่ก็ให้นายโสภาก่อไฟและพูดว่าเดี๋ยวโจรมันมองไม่เห็นพระ กลัวมันยิงผิดตัว
หลวงปู่พูดอย่างอารมณ์ดี ประมาณหนึ่งทุ่มเศษ ๆ เสือสนิทพร้อมสมุนโจรอีก ๗ คน ก็เข้าปล้นบ้านนายโสภา
เมื่อมาเห็นพระเสือสนิทไม่พอใจ จึงตะคอกใส่นายโสภา “มึงเอาพระมาทำไม”
พร้อมกับยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกใส่นายโสภาทันที แต่ปรากฏว่าปืนไม่ดัง ด้วยความตกใจ
นายโสภาจึงกระโดดหลบอยู่ข้างหลังหลวงปู่ ปืนสามสี่กระบอกจากมือโจร
จึงถูกยกขึ้นเล็งเป้าหมายไปยังหลวงปู่กับนายโสภาพร้อม ๆ กัน
นายโสภาเล่าว่าพวกโจรยกปืนค้างอยู่ประมาณหนึ่งอึดใจ หลวงปู่ก็พูดว่า “ไป ๆ ให้ไกล ๆ”
พอหลวงปู่พูดอย่างนั้นพวกโจรทั้งแปดคนก็เดินถือปืนกลับ ออกจากหมู่บ้านไปโดยไม่พูดจาอะไรเลย
นายโสภาจึงรอดจากการถูกปล้นเพราะบารมีหลวงปู่ อีกสี่วันต่อมา เวลาประมาณบ่ายสี่โมงเย็น
ขณะที่ชาวบ้านออกมาช่วยกันเลื่อยไม้ ที่วัดเพื่อสร้างกุฏิ หลวงปู่นั่งอยู่บนขอนไม้ใต้ร่มมะขาม
ดูชาวบ้านเลื่อยไม้
ก็มีชายวัยฉกรรจ์สองคนขี่ม้าเข้ามาในวัดและหยุดผูกม้าไว้ที่ต้นก้ามปูห่างจากต้นมะขามที่หลวงปู่นั่งอยู่ป
ระมาณสิบกว่าวา เมื่อผูกม้าแล้วชายสองคนนั้นก็เดินเข้ามาหาหลวงปู่
คนที่เดินตามหลังชาวบ้านจำได้ดีคือเสือสนิท ส่วนคนที่เดินนำหน้าไม่มีใครรู้จัก พอมาถึงหน้าหลวงปู่
คนที่เดินนำหน้าก็ดึงปืนออกจากเอว ยิงใส่หลวงปู่ทันที “แชะ” เมื่อปืนเขาไม่ดังแทนที่เขาจะไม่พอใจ
เขากลับยิ้มอย่างมีความสุข
เอาปืนเก็บที่เอวด้านหลังนั่งลงกราบสามครั้งแล้วเดินเข่าเข้ามากอดขาสนทนากับหลวงปู่“
ผมเสือขาวเดินทางมาจากหนองโดน” (หนองโดนสระบุรี) ตั้งใจมากราบท่านอาจารย์โดยเฉพาะ
แล้วเสือขาวก็ขอของขลัง หลวงปู่ให้เสือขาวเอาลูกปืนที่ลั่นไกไม่ดังเมื่อสักครู่นี้ ออกมา
แล้วหลวงปู่เสกลูกปืนด้าน ลูกดังกล่าวให้เสือขาว และพูดกับเสือขาวว่า “โยมขาวขอของขลังอาตมาก็ให้แล้ว
อาตมาจะขออะไรโยมขาวบ้างได้ไหม” ถ้าไม่เกินวิสัยยืนดีครับอาจารย์” เสือขาวตอบ หลวงปู่จึงขอว่า
“อย่าเบียดเบียนชีวิตคน เรื่องสินทรัพย์อาตมาไม่ขอ เพราะมันเป็นอาชีพของโยม” “ได้ครับอาจารย์”
เสือขาวตอบ “เพราะเป็นสิ่งที่ผมพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด ไม่สุด วิสัยจริง ๆ
ผมจะทำตามที่ท่านอาจารย์ขอ” เสือขาวสนทนากับหลวงปู่ประมาณครึ่งชั่วโมง
ก่อนไปเสือขาวให้หลวงปู่เสกลูกปืนให้อีกหลายลูก และให้เงินทายกไว้สร้างวัดหนึ่งถุง
(ดูเหมือนเสือขาวจะรู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ เพราะแทนที่เสือขาวจะถวายเงินกับหลวงปู่
ก็กลับเอาเงินนั้นให้ทายกแทน เพราะเป็นเงินที่ไม่ควรแก่การถวายพระ)
ชาวบ้านบอกว่าเสือขาวเป็นคนมือไม้อ่อนยิ้มแย้มแจ่มใส
ก่อนไปเดินทักทายชาวบ้านยังกับพวกนักการเมืองออกหาเสียง
ซึ่งมีฐานะดีกว่าใครในหมู่บ้านวังโพรงเข้ และเป็นธรรมเนียมของโจรสมัยเก่า
จะเข้าปล้นบ้านใครจะต้องปักป้ายบอกก่อน เมื่อเห็นป้ายประกาศปล้นชาวบ้านต่างพากันตกใจอกสั่นขวัญหาย
โดยเฉพาะรายโสภาผู้ที่จะถูกปล้น จะหนีก็ตาย สู้ก็ตายต้องยอมอย่างเดียวจึงพอจะมีทางรอด
นายโสภาจึงเตรียมเงินส่วนหนึ่งไว้ให้โจร ส่วนหนึ่งก็ขุดฝังดินไว้ ขณะที่รอเวลาโจรจะเข้าปล้น
ด้วยความหวาดกลัวนายโสภาจึงมานิมนต์หลวงปู่ให้ไปอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อน หลวงปู่ก็ไปตามคำนิมนต์
พอพลบค่ำหลวงปู่ก็ให้นายโสภาก่อไฟและพูดว่าเดี๋ยวโจรมันมองไม่เห็นพระ กลัวมันยิงผิดตัว
หลวงปู่พูดอย่างอารมณ์ดี ประมาณหนึ่งทุ่มเศษ ๆ เสือสนิทพร้อมสมุนโจรอีก ๗ คน ก็เข้าปล้นบ้านนายโสภา
เมื่อมาเห็นพระเสือสนิทไม่พอใจ จึงตะคอกใส่นายโสภา “มึงเอาพระมาทำไม”
พร้อมกับยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกใส่นายโสภาทันที แต่ปรากฏว่าปืนไม่ดัง ด้วยความตกใจ
นายโสภาจึงกระโดดหลบอยู่ข้างหลังหลวงปู่ ปืนสามสี่กระบอกจากมือโจร
จึงถูกยกขึ้นเล็งเป้าหมายไปยังหลวงปู่กับนายโสภาพร้อม ๆ กัน
นายโสภาเล่าว่าพวกโจรยกปืนค้างอยู่ประมาณหนึ่งอึดใจ หลวงปู่ก็พูดว่า “ไป ๆ ให้ไกล ๆ”
พอหลวงปู่พูดอย่างนั้นพวกโจรทั้งแปดคนก็เดินถือปืนกลับ ออกจากหมู่บ้านไปโดยไม่พูดจาอะไรเลย
นายโสภาจึงรอดจากการถูกปล้นเพราะบารมีหลวงปู่ อีกสี่วันต่อมา เวลาประมาณบ่ายสี่โมงเย็น
ขณะที่ชาวบ้านออกมาช่วยกันเลื่อยไม้ ที่วัดเพื่อสร้างกุฏิ หลวงปู่นั่งอยู่บนขอนไม้ใต้ร่มมะขาม
ดูชาวบ้านเลื่อยไม้
ก็มีชายวัยฉกรรจ์สองคนขี่ม้าเข้ามาในวัดและหยุดผูกม้าไว้ที่ต้นก้ามปูห่างจากต้นมะขามที่หลวงปู่นั่งอยู่ป
ระมาณสิบกว่าวา เมื่อผูกม้าแล้วชายสองคนนั้นก็เดินเข้ามาหาหลวงปู่
คนที่เดินตามหลังชาวบ้านจำได้ดีคือเสือสนิท ส่วนคนที่เดินนำหน้าไม่มีใครรู้จัก พอมาถึงหน้าหลวงปู่
คนที่เดินนำหน้าก็ดึงปืนออกจากเอว ยิงใส่หลวงปู่ทันที “แชะ” เมื่อปืนเขาไม่ดังแทนที่เขาจะไม่พอใจ
เขากลับยิ้มอย่างมีความสุข
เอาปืนเก็บที่เอวด้านหลังนั่งลงกราบสามครั้งแล้วเดินเข่าเข้ามากอดขาสนทนากับหลวงปู่“
ผมเสือขาวเดินทางมาจากหนองโดน” (หนองโดนสระบุรี) ตั้งใจมากราบท่านอาจารย์โดยเฉพาะ
แล้วเสือขาวก็ขอของขลัง หลวงปู่ให้เสือขาวเอาลูกปืนที่ลั่นไกไม่ดังเมื่อสักครู่นี้ ออกมา
แล้วหลวงปู่เสกลูกปืนด้าน ลูกดังกล่าวให้เสือขาว และพูดกับเสือขาวว่า “โยมขาวขอของขลังอาตมาก็ให้แล้ว
อาตมาจะขออะไรโยมขาวบ้างได้ไหม” ถ้าไม่เกินวิสัยยืนดีครับอาจารย์” เสือขาวตอบ หลวงปู่จึงขอว่า
“อย่าเบียดเบียนชีวิตคน เรื่องสินทรัพย์อาตมาไม่ขอ เพราะมันเป็นอาชีพของโยม” “ได้ครับอาจารย์”
เสือขาวตอบ “เพราะเป็นสิ่งที่ผมพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด ไม่สุด วิสัยจริง ๆ
ผมจะทำตามที่ท่านอาจารย์ขอ” เสือขาวสนทนากับหลวงปู่ประมาณครึ่งชั่วโมง
ก่อนไปเสือขาวให้หลวงปู่เสกลูกปืนให้อีกหลายลูก และให้เงินทายกไว้สร้างวัดหนึ่งถุง
(ดูเหมือนเสือขาวจะรู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ เพราะแทนที่เสือขาวจะถวายเงินกับหลวงปู่
ก็กลับเอาเงินนั้นให้ทายกแทน เพราะเป็นเงินที่ไม่ควรแก่การถวายพระ)
ชาวบ้านบอกว่าเสือขาวเป็นคนมือไม้อ่อนยิ้มแย้มแจ่มใส
ก่อนไปเดินทักทายชาวบ้านยังกับพวกนักการเมืองออกหาเสียง
เสือขาวคารวะศพหลวงปู่หล้า
และในตอนนั้นเวลาใกล้จะสองทุ่มแล้ว
ก็มีผู้หญิงขี่ม้าเข้ามาหานายร้อยสำราญกับปลัดแสวง
ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเสือขาวขออนุญาตเข้ามาคารวะศพหลวงพ่อ
ปลัดแสวงกับนายร้อยสำราญมองหน้ากันแล้วก็บอกผู้หญิงคนนั้นให้เสือขาวเข้ามาได้
ผู้หญิงคนนั้นหายไปพักหนึ่งก็กลับเข้ามาพร้อมเสือขาวและสมุนอีกเกือบสิบคน
พอมาถึงพากันคุกเข่ากราบศพหลวงพ่อที่ไปกำลังลุกไหม้อยู่พอกราบศพหลวงพ่อแล้วเสือขาวก็มาไหว้หลวงพี่หอม
ไหว้ผม แล้วก็ไปไหว้ปลัดแสวงกับนายร้อยสำราญ แล้วขุนโจรกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองก็จับมือกัน เสือขาวพูดว่า
“ขอบคุณท่านทั้งสองที่ให้ผมได้มาคารวะพระอาจารย์ วันนี้เราเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน
วันต่อไปท่านเจอผมขอท่านทั้งสองจงปฏิบัติตามหน้าที่ของท่านเถิด อย่าได้คิดว่าเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เลย”
แล้วเสือขาวพร้อมสมุนก็ขึ้นม้าลาจากไปกับความมืด
ก็มีผู้หญิงขี่ม้าเข้ามาหานายร้อยสำราญกับปลัดแสวง
ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเสือขาวขออนุญาตเข้ามาคารวะศพหลวงพ่อ
ปลัดแสวงกับนายร้อยสำราญมองหน้ากันแล้วก็บอกผู้หญิงคนนั้นให้เสือขาวเข้ามาได้
ผู้หญิงคนนั้นหายไปพักหนึ่งก็กลับเข้ามาพร้อมเสือขาวและสมุนอีกเกือบสิบคน
พอมาถึงพากันคุกเข่ากราบศพหลวงพ่อที่ไปกำลังลุกไหม้อยู่พอกราบศพหลวงพ่อแล้วเสือขาวก็มาไหว้หลวงพี่หอม
ไหว้ผม แล้วก็ไปไหว้ปลัดแสวงกับนายร้อยสำราญ แล้วขุนโจรกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองก็จับมือกัน เสือขาวพูดว่า
“ขอบคุณท่านทั้งสองที่ให้ผมได้มาคารวะพระอาจารย์ วันนี้เราเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน
วันต่อไปท่านเจอผมขอท่านทั้งสองจงปฏิบัติตามหน้าที่ของท่านเถิด อย่าได้คิดว่าเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เลย”
แล้วเสือขาวพร้อมสมุนก็ขึ้นม้าลาจากไปกับความมืด
ผมรู้สึกชอบน้ำใจเสือขาว ที่มีสัมมาคารวะให้ความเคารพยำเกรงต่อเจ้าหน้าที่บ้านเมือง
ไม่เข้ามาโดยภาระการ ทั้งที่มีกำลังเหนือกว่าในเวลานั้น
เมื่อสองสามปีที่ผ่านมามีข่าวว่าเสือขาวถูกเจ้าหน้าที่ยิงตายที่อะโยธะยา จึงไม่เป็นความจริง
ตอนนั้นหลวงพ่อยังอยู่มีคนมาบอกว่าเสือขายตายแล้ว หลวงพ่อได้แต่หัวเราะ หึ ๆ แสดงว่าหลวงพ่อรู้แล้ว
ว่าเสือขาวยังไม่ตายตามข่าวที่เขามาบอก แต่ตอนนั้นผมไม่เข้าใจที่หลวงพ่อหัวเราะ
ไม่เข้ามาโดยภาระการ ทั้งที่มีกำลังเหนือกว่าในเวลานั้น
เมื่อสองสามปีที่ผ่านมามีข่าวว่าเสือขาวถูกเจ้าหน้าที่ยิงตายที่อะโยธะยา จึงไม่เป็นความจริง
ตอนนั้นหลวงพ่อยังอยู่มีคนมาบอกว่าเสือขายตายแล้ว หลวงพ่อได้แต่หัวเราะ หึ ๆ แสดงว่าหลวงพ่อรู้แล้ว
ว่าเสือขาวยังไม่ตายตามข่าวที่เขามาบอก แต่ตอนนั้นผมไม่เข้าใจที่หลวงพ่อหัวเราะ
หมายเหตุ
ประวัติของเสือขาวยังไม่กระจ่างชัดอีกมุมหนึ่ง เพื่อนของอาจารย์เคยพบกับเสือขาว
ท่านมีวัตถุมงคลของหลวงพ่อพรหมวัดขนอน เป็นของขลังคู่กายเสือขาวท่านคงมีอาจารย์หลายท่าน
และทราบมาว่าเสือขาวท่านชอบเรียน อาคมมาก มีวิชาคงกระพัน ล่องหนหายตัวได้
บ้างท่านกล่าวว่าเสือขาวเคยใช้ตะกรุดภุชงค์เญจฤทธิ์ ของหลวงพ่อเฮ็น วัดดอนทอง
เรื่องราวของเสือขาวยังมีอีกมาก เป็นเสือที่อาจารย์เคยคิดแปลกใจมากว่าไม่รู้ทำไม
เคยไปกราบไปเรียนวิชากับหลวงพ่อองค์ไหนก็เคยเป็นอาจารย์ของเสือขาวแทบทั้งสิ้น
ไม่มั่นใจนักว่า เสือขาว ท่านเป็นคน คนเดียวกับ เสือขาวแห่ง หนองโดน สระบุรี
ที่เคยไปกราบถวายตัวเป็นศิษย์หลวงปู่หล้า วังโพรงเข้ หรือไม่
ปัจจุบัน เสือขาวท่านบวชอยู่วัดแห่งหนึ่ง
ประวัติของเสือขาวยังไม่กระจ่างชัดอีกมุมหนึ่ง เพื่อนของอาจารย์เคยพบกับเสือขาว
ท่านมีวัตถุมงคลของหลวงพ่อพรหมวัดขนอน เป็นของขลังคู่กายเสือขาวท่านคงมีอาจารย์หลายท่าน
และทราบมาว่าเสือขาวท่านชอบเรียน อาคมมาก มีวิชาคงกระพัน ล่องหนหายตัวได้
บ้างท่านกล่าวว่าเสือขาวเคยใช้ตะกรุดภุชงค์เญจฤทธิ์ ของหลวงพ่อเฮ็น วัดดอนทอง
เรื่องราวของเสือขาวยังมีอีกมาก เป็นเสือที่อาจารย์เคยคิดแปลกใจมากว่าไม่รู้ทำไม
เคยไปกราบไปเรียนวิชากับหลวงพ่อองค์ไหนก็เคยเป็นอาจารย์ของเสือขาวแทบทั้งสิ้น
ไม่มั่นใจนักว่า เสือขาว ท่านเป็นคน คนเดียวกับ เสือขาวแห่ง หนองโดน สระบุรี
ที่เคยไปกราบถวายตัวเป็นศิษย์หลวงปู่หล้า วังโพรงเข้ หรือไม่
ปัจจุบัน เสือขาวท่านบวชอยู่วัดแห่งหนึ่ง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น