สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ป.อ ปยุตฺโต

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ป.อ ปยุตฺโต

    ทำไมมาว่าพระสงฆ์มัวยึดถือวินัยแสนเก่าแก่ ไม่ยอม
แก้ไม่ยอมเปลี่ยน สังคมชาวพุทธปัจจุบันนี่  ไม่มีอะไร
เป็นเกณฑ์เลย  อยู่กันไปแบบว่าอย่างไร ก็ได้ ใช่ไหม  
พระยังมีวินัยบ้าง แต่คฤหัสถ์นี่  บอกว่าฉันเป็นชาวพุทธ
ถามว่า ความเป็นชาวพุทธเอาอะไรกําหนด ปรากฏว่า
ไม่รู้เรื่องกันเลย ในแง่ความเชื่อก็ไม่รู้ การปฏิบัติก็ไม่รู้
จนกระทั่งว่ากินเหล้าเมายาก็เป็นชาวพุทธ
ไม่มีหลักเกณฑ์อะไรเลย มันน่าจะมีวินัยบ้าง จึงบอกว่า
พระพุทธเจ้าก็แนะไว้แล้ว น่าจะเอามาจัดตั้งว่า เออ
ชุมชนชาวพุทธเรามีวินัยกันหน่อยนะ เราจะปฏิบัติกัน
อย่างนี้นะ  ชุมชนชาวพุทธที่เป็นคฤหัสถ์จะได้มีวินัย
ของตัวเอง เป็นอุบาสกอุบาสิกาบริษัท หรือเป็นชุมชน
พุทธได้จริง และมันก็จะเป็นประโยชน์แผ่กว้างออกไป
สังคมก็จะดีงาม เป็นอันว่าข้อ ๑ ด้านคฤหัสถ์ ก็คือ
เดิมนั้น เพราะว่าชุมชนพุทธที่เป็นคฤหัสถ์ พระพุทธเจ้า
ไม่ได้เป็นผู้ตั้งขึ้นเอง ก็ได้แต่เพียงแนะนําเขาไว้ แล้ว
เขาก็ไปจัดวางกัน และในบางยุคสมัยก็อาจจะมีชุมชน
ที่จัดตั้งกันได้ดี ซึ่งเราไม่รู้ชัด แต่ในยุคปัจจุบันปัญหา
เกิดขึ้นแล้ว ก็คือไม่ได้เรื่องเลย ชุมชนพุทธคฤหัสถ์
ไม่ได้มีรูปมีหลักอะไรเลย ก็น่าจะมาคิดในเรื่องนี้กันบ้าง  
สภาพที่พูดกันตรงนี้ เหมือนกับย้อนกลับไปเตือนสติ
คนที่ถามเองนั่นแหละ ที่มาเพ่งมองว่าพระสงฆ์มัวแต่
ยึดในวินัยที่เก่าแก่ ไม่ทันสมัย แต่พอหันไปดูคฤหัสถ์
ที่ท่านให้โอกาสไว้ที่จะยืดหยุ่นในเรื่องวินัยได้
ปรากฏว่า กลับไม่ได้เรื่อง นี่ถ้าท่านปล่อยพระสงฆ์ให้มี
โอกาสอย่างนั้นด้วย น่าสงสัย ว่าจะไม่มีอะไรเหลือ
ที่จริง เราก็นึกกันอยู่ว่าพระสงฆ์เดี๋ยวนี้ค่อนข้างจะแย่
เต็มที แต่พอมาเจอคําถามนี้ กลับต้องมองว่า เออนี่
ยังดีนะ ที่พระสงฆ์มีวินัยแน่นอนชัดเจนไว้ จึงยังช่วย
ไว้ได้ข้างหนึ่ง เวลานี้ที่ควรคิดเอาจริงเอาจังกันให้หนัก
ก็คือสังคมพุทธคฤหัสถ์นี่แหละที่จะต้องคิดจัดกัน
ให้เอาดีให้ได้ ในแง่นี้ก็กลายเป็นว่า ในชุมชนพระสงฆ์
นี่เองกลับมีวินัยที่จะรักษาไว้ แต่ในสังคมคฤหัสถ์
พุทธบริษัทคฤหัสถ์กลับไม่มีวินัยเสียเลย นี่ข้อที่ ๑ นะ .

ความคิดเห็น